Het lekkere leven

Niet-griezelige griesmeelpudding

Bij het opruimen van een keukenplank kwam ik mijn eerste 'eigen werk' tegen, uitgegeven in 1987. Het kookboekje 'Raya's radio recepten' - dat allitereert wel lekker, vond de uitgever - verscheen naar aanleiding van de kookpraatjes die ik tussen 1984 en 1986 deed voor de zaterdagse Tros Nieuwsshow. Het was vrijwel altijd vrijheid blijheid, ik kon zelf kiezen waar ik het over wilde hebben, zolang het maar een smakelijk verhaal plus niet te ingewikkeld recept was. 

Een paar getekende illustraties zwerven door het boekje dat braaf is ingedeeld met voor- en nagerecht en alles wat er tussen past. Het verkocht helemaal niet slecht maar ik belandde toch in de ramsj bij V&D - ik heb de laatste exemplaren* voor een habbekrats opgekocht en cadeau gegeven. Een van de recepten uit RRR is jaren later nog eens in de 5-Uurshow van RTL4  voorbijgekomen: een griesmeelpudding waarmee ik, optimist, presentatrice Catherine Keyl in één klap van haar griesmeelpuddingweerzin zou genezen. Nou, dat werd een faliekante mislukking, maar dat lag niet aan de pudding, volgens mij. 

Het recept was een paar jaar eerder het resultaat van een noodoplossing: een gerenommeerd en zeer door mij bewonderd culischrijfster en vriendin van een huisvriend kwam onverwacht eten, en het was mijn eer te na om haar een maaltijd zonder toetje voor te zetten. In huis was amandelgriesmeel en druivensap, krenten en crème de cassis, en een potje slagroom. 

Niet-griezelige griesmeelpudding

  • 2 eetlepels krenten
  • 4 el zwartebessenlikeur
  • 2 el amandelsnippers
  • 1 el fijne tafelsuiker
  • 5 dl rodedruivesap
  • 50 g amandelgriesmeel
  • 1,5 dl slagroom
  • 1 el poedersuiker

  1. Week de krenten een uurtje in de likeur
  2. Strooi de amandelsnippers in een koekenpan, strooi er de suiker over en laat omscheppend caramelliseren
  3. Spreid de amandelsnippers uit op een bakblik om te laten afkoelen 
  4. Breng het druivensap aan de kook, strooi er al roerende de griesmeel in
  5. Laat de griesmeel zachtjes gaarkoken, en roer af en toe om
  6. Roer de krenten met de likeur door de pudding en laat 15 minuten afkoelen
  7. Klop de slagroom stijf met poedersuiker en spatel door de lauwe pudding
  8. Laat de pudding opstijven in een met water omgespoelde vorm
  9. Stort de pudding op een schaal en garneer met de amandelsnippers.


En wat nou zo jammer is: Marjon houdt óók niet van griesmeelpudding…

*Ik kon het niet laten om mezelf even te googlen en zie: het boekje (ISBN 9003901600) is antiquarisch nog steeds te koop! 

Karmozijnrode appeltaart

Op zoek naar de plakjes bladerdeeg in de onderste vriezerlade kwam ik een zak cranberry's tegen die ik er vorig jaar in had gestopt. Niks mis met deze cranberry's maar er moet nu wel verse voorraad worden aangelegd (het is hamsterseizoen of niet, toch?). De cranberry's van vorig jaar vonden een roemrijk einde in een appel-cranberrytaart.


En het toeval wilde dat web consultant Okke Amerongen net weer wat activiteit had gegenereerd op cranberries.nl, een van een reeks door hem opgezette websites voor specifieke producten. Ik had hem mijn recept vorig jaar al beloofd, en onlangs heb ik dan eindelijk die belofte ingelost. 

Apple cranberry pie

Voor de vulling:

  • 1 zak cranberries, vers of diepgevroren
  • sap en schil van 1 sinaasappels
  • 5 eetlepels rietsuiker
  • 1/2 tl gemalen kaneel
  • 4 stevige appels (Cox, Braeburn)


Voor het deeg:

  • 400 g bloem
  • 200 boter
  • 1 el fijne tafelsuiker
  • 1 ei

Voor de afwerking:

  • 2 el bloem 
  • 2 el rietsuiker
  • 1 eidooier
  • 1 el water

2 el fijne tafelsuiker

  1. Breng de cranberries met sinaasappelsap en -schil en kaneel aan de kook tot de bessen tot moes zijn gekookt
  2. Schil ondertussen de appels, verwijder de klokhuizen en snijd de appels in stukjes van ca. 2 cm
  3. Schep de appelstukjes door de hete cranberries en laat afkoelen
  4. Maak het deeg in de keukenmachine, laat in de koelkast een half uur rusten
  5. Verdeel het deeg in 1/3 en 2/3.
  6. Rol het grootste stuk uit tot een ronde lap, bekleed daarmee een ingevette, licht bebloemde springvorm van 22 cm, laat het deeg over de rand hangen
  7. Prik de bodem en de rand in met een vork, strooi de 2 el bloem en 2 el rietsuiker erop en meng met je vingers tot een egaal laagje
  8. Schep de appelcranberryvulling erop, druk wat aan
  9. Rol het andere stuk deeg uit tot een ronde lap, leg die op de vulling
  10. Roer de eidooier los met het water, bestrijk de rand van de deegdeksel hiermee
  11. Vouw de deegrand erover, druk lichtjes aan
  12. Bestrijk het deegdeksel met eidooier
  13. Maak een opening in het midden van het deegdeksel om de hete stoom eruit te laten tijden shet bakken
  14. versier desgewenst de bovenkant met figuurtjes gemaakt van deegrestjes
  15. Bestrooi de bovenkant metfijne tafelsuiker
  16. Bak de pie bij 200 graden (geen hetelucht) in het midden van de oven in ca. 40 minuten gaar en krokant.
  17. Laat afkoelen in de vorm

Etentjes

Wat er ook gebeurt, gegeten moet er worden, thuis met ons tweeën, met of bij vrienden. En time flies when you're having fun… Wanneer aten we ook alweer waar en met wie? En niet te vergeten: wát aten we? We, dat zijn mijn wettige wederhelft Marjon en ik en een select groepje vrienden die elkaar op twitter via de gedeelde liefde voor koken en eten hebben leren kennen en nu met enige regelmaat ook IRL (cyberspeak voor in levenden lijve) bij elkaar komen. 
Tweetups, noemen we die ontmoetingen, en ze komen in allerlei samenstellingen voor.

Aan tafel zitten bij Mariëlla (@mariellaerkens), is niet alleen erg gezellig, maar ook een avontuur. Mariëlla is namelijk expert op het gebied van thee+spijs combinaties, waarbij ze de grands crus onder de theeën gebruikt, en bedenkt in haar helemaal niet grote of luxe bovenhuiskeuken in Amsterdam magische smaakcominaties met chocola.
Mariëlla is een geweldige kok en food stylist ( kijk maar eens op haar website!), en een enorm lief en geweldig leuk mens. Zo af en toe fungeren we, onder het mom van 'gezellig met een aantal twittervrienden de benen onder dezelfde tafel steken' als proefkonijn voor haar nieuwe culinaire creaties, en dat is bepaald geen straf! Marjon maakte de sfeerfoto aan het begin van het chocolade-theediner, half november.

In ons eetclubje zit ook Didi Van Haaren (@madeinspainNL). In haar webwinkel  verkoopt ze prachtige Spaanse producten en bijpassend aardewerk, en op haar kookblog bijzonderspaans.nl plaatst ze authentieke Spaanse recepten, stuk voor stuk door haarzelf gekookt én gekiekt in haar eigen keuken, en als we geluk hebben, bij haar thuis door ons genoten. Een van haar specialiteiten zijn Catalaanse panellets ('broodjes'), heerlijk zoete balletjes gemaakt van amandelmeel en gekookte aardappel. Ze verkocht ze nog niet zo lang geleden op de laatste Undergroundboerenmarkt (waarover een andere keer meer).

Karin Luiten zit ook in dit 'tw-eetclubje'. Zij is schrijfster van het nu al standaardwerk Koken met Karin: zónder pakjes en zakjes, bedenkster van Nationale AntiPakjesAvond (een jaarlijks terugkerend fenomeen op 4 december), eigenaar van haar uitermate vrolijk- en hongerigmakende website, en maakt zelf alle tekeningen waarmee ze haar werk illustreert.

Bij haar aten we verrukkelijke focaccia, haar onvolprezen fluffy gemberwortelsoepje (nu ook bij ons thuis een hit), heerlijke kipfilets en een super appelbosbessencrumble toe.

En dan is er de @eetschrijver, voor intimi GJ, en voor de rest van de wereld Gerrit Jan Groothedde. Zou -hedde hart betekenen? Want dat heeft-ie! Op zijn blog eetschrijven.nl kan hij dagelijks zijn ei kwijt, want GJ mag zich graag, en eigenlijk altijd helemaal terecht, kwaad maken over de onmetelijke volksverlakkerij die de naïeve consument ten deel valt. Dat hij daarbij ook wel eens gevoelig op multinationale tenen trapt, is onvermijdelijk, en ik verdenk hem ervan dat hij dat met groot genoegen expres doet. Koken kan-ie ook, en hoe! Ik weet nog hoe ik M. en mezelf min of meer uitnodigde voor zijn door hemzelf en anderen geroemde Mexicaanse pollo poblano, en met name voor zijn margarita-ijs met zoute shortbread cookies…
Dat is inmiddels zó'n hit dat dit ijsje-voor-volwassenen een eigen website heeft! 

't Is dat het nu geen ijstijd is, maar als de buitentemperatuur weer ruim boven de 15° komt zet hij zijn popup margarita ijssalon weer op, want man man, wat is dat bijzonder lekker!
Bij GJ en zijn G. kookten Karin, Mariëlla en ik in het hart van het aspergeseizoen een 100% aspergediner, en aan het eind pakte de grote man zijn hemelsblauwe elektrische gitaar en begon virtuoos ouwe hits te zingen. Onvergetelijk!

In de bonen

Wij doen mee met de Bonenestafette. Op 4 en 5 november, om precies te zijn.
Met de wát?, zul je zeggen?

De Bonenestafette is een actie waarbij van 3 oktober t/m 10 november bonen worden gegeten, drie maaltijden per dag.
Het initiatief komt van de Bruinebonenbende. Die wordt gevormd door culinair historica Lizet Kruyf, culinair journalist Onno Kleyn en voedingsdeskundige Yneke Vocking.
Ze hebben zich ten doel gesteld peulvruchten weer in de belangstelling én op tafel te krijgen. Op een speelse manier, ondersteund door een informatierijke website. "Want", zegt Lizet, "peulvruchten zijn lekker, gezond, veelzijdig en betaalbaar. Zij horen van oudsher thuis in de Nederlandse eetcultuur, maar ze zijn geleidelijk uit beeld geraakt. En nu steeds meer mensen duurzamer  en minder vlees willen eten, verdienen peulvruchten een plaats in zo'n veranderend eetpatroon."

Lizet, Onno en Yneke wierven deelnemers voor de Bonenestafette via twitter en hun eigen social media kanalen, en wie zich aanmeldde werd van harte uitgenodigd voor het bonendiner op 2 oktober jl.. Een verrukkelijk en heel verrassend driegangen-bonendiner vormde de officiële aftrap voor de bonenestafette. 

De volgende dag al lag de lijst met deelnemers en data in de mail. Iedereen had officieel twee dagen toebedeeld gekregen. Maar ondertussen was een aantal mensen al begonnen. Zo'n charme-offensief als dit blijkt uitstekend en aanstekelijk te werken.

Wij aten al pikante black beans met gerookte paprika en chorizo (het mag, maar hoeft helemaal niet vegetarisch) - Onno benadrukte tijdens zijn openingsspeech dat bonen het gezondst zijn in combinatie met vet, en die invulling mag iedereen zelf zoeken.

Ik heb gelukkig nog even tijd om te verzinnen hoe ik op 'onze' dagen invulling ga geven aan het ontbijt waarin bonen een rol spelen. De opdracht laat voldoende ruimte voor eigen experimenten, dus ik denk dat ik ga proberen brood te bakken waarin kikkererwtenmeel verwerkt wodt. Als het lukt plaats ik het recept, uiteraard met foto's.

En tot het zover is, eten we gewoon een paar keer per week bonen, puur omdat ze lekker zijn!

Lees hier meer over de Bonenestafette.

Franse linzen met worstjes

Le Puy linzen hoef je niet voor te weken, dus dit heerlijke herfstige gerecht is in iets meer dan een half uur klaar. Goed stokbrood erbij en een groene salade aangemaakt met een pittige mosterdvinaigrette, comfort food ten top!

Dit heb je nodig:

  • 250 g Le Puy linzen
  • kruidenboeketje van 1 laurierblaadje, takje tijm, takje rozemarijn, 2 takjes selderij
  • 1 ui bestoken met 1 kruidnagel
  • 2 knoflooktenen (1 heel, 1 gesnipperd(
  • zout en versgemalen peper
  • 150 g gerookt spek in reepjes
  • 1 ui, gesnipperd
  • 125 g kastanjechampignons, in stukjes
  • 4 gekruide braadworstjes van de bioslager
  • platte peterselie


En zo maak je het:

  1. Kook de linzen met kruiderij, ui en 1 teen knoflook in ruim 1/2 liter water in 25 minuten gaar.
  2. Giet ze af, verwijder de smaakgevers, doe de linzen terug in de pan en breng op smaak met zout en ruim versgemalen peper
  3. Bak de spekreepjes zachtjes aan in een koekenpan, voeg na 5 minuten de ui, gesnipperde knoflook en champignons toen en laat op halfhoog vuur bakken tot het meeste vocht verdampt is
  4. Bak ondertussen de worstjes in een klein beetje olie gaar en bruin
  5. Schep de spekjes door de linzen
  6. Neem de worstjes uit de pan, schep de linzen door het braadvet
  7. Roer voor het opdienen de gesnipperde peterselie door de linzen
  8. Serveer met de worstjes erbovenop