Onze Fien heeft een nieuw plekje bedacht om samen met ons aan het ontbijt te zitten, nu er geen derde stoel meer aan onze eettafel past. Geduldig zit ze op de leuning van de grote stoel te wachten op haar dagelijkse portie gedragsverrijking, kattesnoepjes waarvan ze er op doordeweekse dagen 3 mag en in het weekend 5. We proberen haar te leren tellen - maar dat is vooralsnog niet echt gelukt.
De bokkensprongen die ze maakt om de knabbeltjes met twee handjes uit de lucht te vangen, halve koprollen, noodstops en fanatiek graafwerk als het dingetje weggevlucht is onder de koelkast of tussen de wijnflessen: zelfs het hardnekkgste ochtendhumeur is er niet tegen bestand.
Fien is onze glimlach van de dag.
Soms lijkt ze sprekend op Snoopy uit de strip Peanuts van Charles Schultz. Snoopy is sinds jaar en dag mijn favoriete hond, en lang geleden was ik een fanatiek verzamelaar van de strippockets waarin hij de hoofdrol speelde.
Ik had ze heel lang niet meer gezien, en eerlijk gezegd ook niet echt gemist, maar nu de vader van de jongens gaat verhuizen en het restant van mijn boeken uit het oude huis weg moest, zijn ze terug, in huis en in mijn herinnering.
En zo ontkwam ik niet aan de gedachte dat Fien op haar ochtendmoment toch wel veel gelijkenis vertoont met mijn striphondje.