Vandaag werd ik, out of the blue, door een aantal mensen gefeliciteerd met mijn 'work anniversary’… Via LinkedIn, het grootste professionele netwerk ter wereld.
Hola, maar ik was toch met pensioen?
Gelukkig kon ik uit mijn profiel opmaken dat ik op 1 april 2011 was begonnen als redacteur van de wekelijkse nieuwsbrief van het Joods Educatief centrum Crescas. Een vrijwilligersjob, officieel, maar wel een met verantwoordelijkheid en allerminst vrijblijvend. (Dat het ook nog wat oplevert is mooi meegenomen.)
Het is interessant, inspirerend en vervullend werk, waarin ik mijn nieuwsgierigheid en creativiteit de vrije loop kan laten. Onder de grote paraplu van het begrip ‘joods’ past zóveel! Boeken, concerten, theatervoorstellingen, tentoonstellingen en lezingen, en natuurlijk de eigen activiteiten van Crescas, en dat zijn dan bijvoorbeeld cursussen, maar ook stadswandelingen, debating events, films en gesprekken met schrijvers.
Ik krijg al 5 jaar alle ruimte om iedere week iets moois in elkaar te zetten, en kennelijk was men daar zo tevreden over, dat de nieuwsbrief van Crescas (ik dus…) in 2013 de prestigieuze Henriette Boas* Prijs werd toegekend, 'ter onderscheiding van opmerkelijke journalistieke of wetenschappelijke prestaties (boek, krant, radio, televisie, film, expositie) die op een kritische en betrokken wijze verleden en/of heden van Nederlands-joodse cultuur en religie - in de breedste zin van het woord – belichten.’
10 oktober 2013 Prijsuitreiking, met Crescas-directeur Michel Waterman, ex-Crescas-bestuursvoorzitter Emile Schrijver en Ruben Boas, secretaris van de Dr. Henriette Boas Stichting
Dat er nog een soort carrière voor me was weggelegd na mijn pensionering, dat had ik in mijn stoutste dromen niet verwacht. De collega’s Michel, Channa en Julie lieten al weten te hopen dat ik nog héél veel nieuwsbrieven zal maken. Volgende lustrum: over 5 jaar!
Voorlopig zien jullie mij alleen achter de geraniums als het weer het toelaat en er op het balkon te zitten valt!
* Niet iedereen zal de naam Henriette Boas kennen, maar gelukkig is er een website aan haar gewijd.